Ik hou niet van jazz

Ik hield ook niet van jazz, dacht ik. Totdat ik een uur lang op 2 meter afstand van Herbie Hancock, piano, Ron Carter, bas, Tony Williams, drums zat. O ja, en nog twee jonge blagen erbij. Wynton Marsalis, trompet en broer op sax. Dagen lang was ik onder de indruk van dat concert tijdens het North Sea Jazz Festival in 1982. Toen gingen de sluizen bij mij open. Boeken, platen, concerten, zelf spelen, bandje oprichten waarbij Candy Dulfer op de deur klopte of ze mee mocht doen. Nou, vooruit dan...

Onvrede met jazz is altijd gestoeld op onkunde over jazz. Ook onvrede of afkeur van andere stijlen is gebaseerd of niet goed kennis hebben genomen van de drie niveaus, de drie lagen die daar van belang zijn.

Welke eerste stappen moet je nemen om van een mogelijke afkeer van jazz af te komen? Hoe overtuig je iemand anders van het leuke, aangename, interessante, mooie in jazz? Neem contact met me op en we bedenken een werkende strategie.